غمهایت را دوست بدار، آنها تنها کسانی هستند که همیشه دوستت دارند!

سخت است با غمهای خود آسان بسازی

با روزهای پوچ ِ سرگردان بسازی

در این غزلهایی که هرگز مرهمت نیست

از زخم های کهنه ات درمان بسازی

هر شب در انکار خودت باشی و هر صبح

با تکه های کفر خود ایمان بسازی

دائم در این فکرم که می خواهی چگونه _

از این همه آدم نما، انسان بسازی؟!

دیگر از این بدبینی ِ دیرینه سیرم

باید مرا از نو - به هر عنوان - بسازی!

تنها تویی که می توانی از من ِ تلخ

یک قصه ی شیرین ِ جاویدان بسازی.

منتظر نقد و نظرات  زیباتون هستم.

دریافت کد نوشته به دنبال موس

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: